การขายชอร์ตคืออะไร?

เมื่อนักลงทุน ขาย ชอร์ต เขาจะขายหุ้นทั้งหมดที่เขาไม่มีเงินสดอยู่กับตัวในขณะที่ทำธุรกรรม โดยสังเขป เทรดเดอร์ใช้นายหน้าเพื่อซื้อหุ้นจากเจ้าของแล้วขายออกไปโดยคาดว่าราคาจะเพิ่มขึ้นที่ราคาตลาดปัจจุบัน

บทนำ

การซื้อหุ้นด้วยความหวังว่าราคาจะสูงขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปแล้วขายไปเพื่อผลกำไรเป็นวิธีที่พบได้บ่อยที่สุดสำหรับนักลงทุนในการทำกำไรจากหุ้น (คุณสงสัยหรือไม่ว่ามันทำงานอย่างไร เรียนรู้วิธีซื้อและขายหุ้น) "Going long" เป็นคำศัพท์สำหรับสิ่งนี้ ในทางกลับกัน หุ้นไม่ต้องการการเพิ่มราคาเพื่อทำกำไรให้กับนักลงทุน การขายชอร์ตเป็นวิธีการที่ช่วยให้นักลงทุนสามารถทำกำไรได้หากราคาหุ้นของบริษัทตกลง

การชอร์ตหุ้น หมายถึงการทำกำไรโดยการยืมและขายหุ้นที่คุณไม่ได้เป็นเจ้าของให้กับบุคคลที่สาม Shorting หรือที่เรียกว่าการขายชอร์ตเป็นกลยุทธ์หุ้นขาลงซึ่งนักลงทุนขายหุ้นโดยหวังว่าจะเห็นราคาลดลง

การขายชอร์ ตช่วยให้นักลงทุนได้กำไรจากการลดลงของมูลค่าหุ้นหรือหลักทรัพย์อื่นๆ ในการขายชอร์ต เทรดเดอร์จะต้องซื้อหุ้นหรือสินทรัพย์จากผู้ที่เป็นเจ้าของมันทั้งหมดผ่านบริษัทการค้าของตน หลังจากนั้นนักลงทุนจะขายหุ้นและเก็บกำไรไว้

ผู้ขายชอร์ ตคาดว่าราคาจะลดลงเมื่อเวลาผ่านไป ทำให้พวกเขาซื้อคืนหุ้นได้ในราคาที่ต่ำกว่าเมื่อขายครั้งแรก—เงินที่เหลือเมื่อซื้อคืนกำไรสำหรับผู้ขายชอร์ต พิจารณากรณีที่คุณเชื่อว่าบริษัท XYZ ซึ่งซื้อขายที่ $100 ต่อหุ้นนั้นมีราคาสูงเกินไป ดังนั้นคุณจึงยืมหุ้น 10 หุ้นจากนายหน้าของคุณและขายมันในราคา $1,000 เพื่อชอร์ตหุ้น คุณสามารถซื้อหุ้นคืนได้ในราคา $900 แล้วคืนให้กับนายหน้าของคุณ และรักษากำไร $100 หากหุ้นตกลงไปที่ $90

การขายชอร์ตคือ อะไร?

นักลงทุนส่วนใหญ่เข้าใจแนวคิดการสร้างความมั่งคั่งของ "ซื้อต่ำและขายสูง" แต่การสนทนาก็เป็นความจริงเกี่ยวกับการขายชอร์ต วัตถุประสงค์ของการชอร์ตสินทรัพย์หรือการขายชอร์ตคือเพื่อประโยชน์เมื่อราคาลดลง

สถานะ Short เกิดจากการยืมสินทรัพย์จากนายหน้า เช่น หุ้น พันธบัตร หรือหลักทรัพย์อื่นๆ แล้วขายหุ้นเหล่านี้ในราคาตลาด จากนั้นซื้อหุ้นในราคาที่ลดลงและส่งคืนให้กับนายหน้า กำไรของพวกเขาคือจำนวนเงินที่สินทรัพย์ได้คิดค่าเสื่อมราคาในระหว่างนี้

การซื้อขายออปชั่นหรืออนุพันธ์สามารถใช้ในการขายชอร์ตได้ นักลงทุนเริ่มต้นการค้าขายชอร์ตโดยการวางคำสั่งขายเพื่อเปิดแล้วปิดสถานะด้วยคำสั่งซื้อเพื่อให้ครอบคลุมเมื่อพวกเขาพร้อมที่จะซื้อหุ้นคืน ข้อดีของตัวเลือกชอร์ตคือพวกเขาสามารถขายสินทรัพย์ในภายหลังด้วยราคาที่ระบุในสัญญา

การขายชอร์ตทำงานอย่างไร

ผู้ขายชอร์ตขายหุ้นที่พวกเขาไม่ได้เป็นเจ้าของในการขายชอร์ต ผู้ขายชอร์ตเริ่มต้นด้วยการยืมหุ้นจากธุรกิจนายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์ จากนั้นพวกเขาก็ขายหุ้นที่ยืมมาตามมูลค่าตลาดและรับเงินในบัญชี ต่อมาผู้ขายชอร์ตต้องตัดสินใจว่าจะขายชอร์ตให้เสร็จหรือไม่โดยการขอคืนจำนวนหุ้นที่จำหน่ายได้ที่แน่นอนเพื่อชำระคืนผู้ให้กู้สำหรับหุ้นที่ยืมมา ผู้ขายชอร์ตรอราคาหุ้นที่ลดลงก่อนที่จะซื้อคืนในราคาที่ต่ำกว่าและได้กำไรจากส่วนต่าง

ผู้ค้าที่ขายตำแหน่งสั้นจะเสียเงินหากราคาหุ้นสูงขึ้นและซื้อหุ้นคืนในราคาที่สูงกว่า ผู้ขายชอร์ตอาจถือโดยคาดว่าราคาหุ้นจะลดลง แต่เนื่องจากผู้ขายชอร์ตในที่สุดจะต้องคืนเงินให้นายหน้า พวกเขาเสี่ยงที่จะเสียเงินมากขึ้น เมื่อราคาหุ้นสูงขึ้น นายหน้าอาจออก Margin Call บังคับให้ผู้ขายชอร์ตฝากเงินเพิ่มเติมในบัญชีนายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์ของตน หรือสรุปการซื้อขายโดยซื้อหุ้นคืนในราคาที่สูงขึ้นในปัจจุบัน

ตัวอย่างการขายชอร์ต

สาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของการขายชอร์ตคือการเก็งกำไรและการป้องกันความเสี่ยง นักเก็งกำไรสนใจเฉพาะราคาที่ลดลงในอนาคตเท่านั้น หากไม่ถูกต้องจะต้องซื้อหุ้นคืนในราคาที่สูงขึ้นซึ่งจะทำให้ขาดทุน

การขายชอร์ตมีแนวโน้มที่จะเป็นกิจกรรมเก็งกำไรมากกว่า เนื่องจากมีความเสี่ยงมากกว่าเนื่องจากการใช้มาร์จิ้น นอกจากนี้ยังทำในกรอบเวลาที่สั้นลง

การขายชอร์ตยังมีประโยชน์ในการป้องกันความเสี่ยงสำหรับสถานะซื้อ ตัวอย่างเช่น หากคุณมีตัวเลือกการโทรแบบยาว คุณอาจต้องการขายชอร์ตกับตัวเลือกเหล่านั้นเพื่อล็อคผลกำไร หากคุณต้องการหลีกเลี่ยงความสูญเสียโดยไม่ได้ออกจากสถานะ Long Stock จริงๆ ก็สามารถขายหุ้นที่มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดหรือมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับมันได้

ตัวอย่างการขายชอร์ตเพื่อผลกำไร

พิจารณาสถานการณ์ของเทรดเดอร์ที่รู้สึกว่าราคาหุ้น XYZ จะเพิ่มขึ้นในอนาคตอันใกล้ ซึ่งปัจจุบันซื้อขายอยู่ที่ 50 ดอลลาร์ จะลดลงในอีกสามเดือนข้างหน้า พวกเขานำเงินกู้ 100 หุ้นออกมาขายให้กับนักลงทุนรายใหม่ หลังจากขายอะไรก็ได้ที่พวกเขาไม่ได้เป็นเจ้าของและยืมมา ตอนนี้เทรดเดอร์มี "ชอร์ต" ที่ 100 หุ้น อนุญาตให้ขายชอร์ตได้เพียงเพราะว่ามีการยืมหุ้น ซึ่งอาจไม่ใช่กรณีที่ผู้ค้ารายอื่นชอร์ตหุ้นอย่างหนัก

บริษัทที่ถูก short สต็อกเผยแพร่ตัวเลขทางการเงินรายไตรมาสที่น่าหดหู่ในอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา และหุ้นตกไปที่ 40 ดอลลาร์ ผู้ค้าเลือกที่จะชำระสถานะขายและซื้อ 100 หุ้นในตลาดเปิดในราคา $40 เพื่อแทนที่หุ้นที่ยืมมา หากไม่มีค่าคอมมิชชั่นหรือดอกเบี้ยบัญชีมาร์จิ้น กำไรจากการขายชอร์ตของเทรดเดอร์คือ 1,000 ดอลลาร์: (50 ดอลลาร์ - 40 ดอลลาร์ = 10 ดอลลาร์ x 100 หุ้น = 1,000 ดอลลาร์)

ตัวอย่างการขายชอร์ตเพื่อขาดทุน

สมมติว่าผู้ค้าในสถานการณ์ข้างต้นไม่ได้ปิด แทนที่จะปิดการค้าขายสั้นที่ $40 ฉันเลือกที่จะเปิดไว้เพื่อทำกำไรจากการลดลงของราคา อย่างไรก็ตาม คู่แข่งรายหนึ่งเข้ามาแทนที่ด้วยข้อเสนอซื้อหุ้น 65 ดอลลาร์ ส่งผลให้ราคาหุ้นพุ่งสูงขึ้น หากเทรดเดอร์เลือกที่จะปิดสถานะขายที่ 65 ดอลลาร์ การสูญเสียจากการขายชอร์ตจะเท่ากับ 1,500 ดอลลาร์ ($50 ลบ $65 เท่ากับ -$15 x 100 หุ้น = $1,500 ขาดทุน) เทรดเดอร์ซื้อหุ้นในราคาที่สูงกว่ามากเพื่อให้ครอบคลุมตำแหน่งของตน

ตัวอย่างการขายชอร์ตเพื่อเป็นการป้องกันความเสี่ยง

การขายชอร์ตมีจุดมุ่งหมายมากกว่าการเก็งกำไร: การป้องกันความเสี่ยงมักจะถือว่าเป็นรูปแบบการช็อตที่ปลอดภัยกว่าและน่าเชื่อถือกว่า วัตถุประสงค์หลักของการป้องกันความเสี่ยงคือการป้องกัน ในขณะที่เป้าหมายเดียวของการเก็งกำไรคือกำไร การป้องกันความเสี่ยงใช้เพื่อปกป้องกำไรหรือลดการขาดทุนในพอร์ตโฟลิโอ แต่นักลงทุนทั่วไปส่วนใหญ่หลีกเลี่ยงในช่วงเวลาปกติเนื่องจากมีราคาแพงมาก

มีค่าใช้จ่ายสองประการที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันความเสี่ยง นอกจากนี้ยังมีต้นทุนที่แท้จริงของการป้องกันความเสี่ยง เช่น ค่าใช้จ่ายในการขายชอร์ตหรือค่าเบี้ยประกันภัยที่จ่ายสำหรับสัญญาออปชั่นคุ้มครอง หากตลาดยังคงไต่ขึ้นต่อไป ก็จะมีค่าเสียโอกาสในการลดศักยภาพที่สูงขึ้นของพอร์ตโฟลิโอด้วยเช่นกัน

ตัวอย่างจริงของการขายชอร์ต

หากเกิดเหตุการณ์ข่าวที่ไม่คาดคิด ผู้ขายชอร์ตอาจถูกบังคับให้ซื้อในราคาใดก็ได้เพื่อให้เป็นไปตามภาระผูกพันด้านมาร์จิ้น ตัวอย่างเช่น โฟล์คสวาเก้นได้กลายเป็นบริษัทซื้อขายหลักทรัพย์ที่มีมูลค่ามากที่สุดในโลกในช่วงเวลาสั้น ๆ ในช่วงเวลาสั้น ๆ ในประวัติศาสตร์ในเดือนตุลาคม 2551

ในปี 2551 ปอร์เช่พยายามที่จะเพิ่มสัดส่วนการถือหุ้นในโฟล์คสวาเกนและเข้าควบคุมเสียงข้างมาก ซึ่งนักลงทุนทราบดี ผู้ค้าชอร์ตพนันว่าหลังจากปอร์เช่เข้าครอบครองบริษัทแล้ว มูลค่าหุ้นก็จะลดลง ดังนั้นพวกเขาจึงขายหุ้นชอร์ตจำนวนมาก

ในทางกลับกัน Porsche ประกาศว่าได้แอบซื้อบริษัทมากกว่า 70% ผ่านอนุพันธ์ ทำให้เกิดกระแสตอบรับที่สำคัญของผู้ขายชอร์ตที่ซื้อหุ้นเพื่อชำระเดิมพัน

ผู้ขายชอร์ตเสียเปรียบเพราะมีหุ้นน้อย (ลอย) เพื่อซื้อคืนในตลาด ท้ายที่สุด หน่วยงานของรัฐถือ Volkswagen 20% และ Porsche ถือหุ้น 70% หุ้นพุ่งขึ้นจากช่วงกลาง 200 ยูโรเป็นมากกว่า 1,000 ยูโรเมื่อดอกเบี้ยระยะสั้นและอัตราส่วนจำนวนวันที่ต้องครอบคลุมเพิ่มขึ้นในชั่วข้ามคืน

การบีบตัวในระยะสั้นมักจะหายไปอย่างรวดเร็ว และสต็อกของ Volkswagen ก็กลับสู่ช่วงปกติภายในไม่กี่เดือน

วัตถุประสงค์ของการขายชอร์ต

การขายชอร์ตสามารถทำได้เพื่อวัตถุประสงค์ที่หลากหลาย รวมถึงการเก็งกำไรและการป้องกันความเสี่ยง

การเก็งกำไร: นักเก็งกำไรในตลาดหุ้นขายหุ้นที่พวกเขาเชื่อว่ามีราคาสูงเกินไปเพื่อทำกำไรจากการลดลง การเก็งกำไรเป็นเทคนิคการลงทุนที่มีความเสี่ยงสูง

การป้องกันความเสี่ยง: ผู้ขายระยะสั้นส่วนใหญ่เป็นผู้ป้องกันความเสี่ยง Hedgers เข้าซื้อกิจการในบริษัทเพื่อลดความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการลงทุนระยะยาวอื่นๆ แทนที่จะทำกำไรจากการขายชอร์ต ผู้ป้องกันความเสี่ยงพยายามที่จะจำกัดการขาดทุนที่อาจเกิดขึ้นหรือปกป้องกำไรจากสินทรัพย์ระยะยาวอื่นๆ ในพอร์ตของพวกเขา กองทุนป้องกันความเสี่ยงหลายแห่งใช้การป้องกันความเสี่ยงเป็นเทคนิคการลงทุน

ความเสี่ยงจากการขายชอร์ต

แม้ว่าจะมีโอกาสทำเงินได้มากจากการชอร์ตหุ้น แต่คุณควรระวังอันตรายดังต่อไปนี้:

ขาดทุนไม่มีขีดจำกัด

เมื่อคุณเทรดชอร์ต คุณจะสูญเสียเงินจำนวนไม่รู้จบหากหุ้นที่ชอร์ตยังคงไต่ระดับตลอดไป ไม่เหมือนกับการเทรดระยะยาวที่คุณสามารถเสียเงินได้เพียงเงินที่คุณลงทุนไปเท่านั้น

ค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม

การชอร์ตหุ้นมีราคาแพงกว่าการซื้อขายหุ้นปกติอย่างมาก ในการเริ่มยืมเงินจากธุรกิจนายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์ คุณต้องเปิดบัญชีมาร์จิ้นก่อน ซึ่งมักจะมีข้อกำหนดมาร์จิ้นขั้นต่ำ หากเงินในบัญชีนายหน้าของคุณต่ำกว่ามาร์จิ้นที่กำหนด นายหน้าของคุณจะออกมาร์จิ้นคอล นอกจากนี้ คุณต้องจ่ายค่าธรรมเนียมดอกเบี้ยที่ค่อย ๆ สะสมจนกว่าหุ้นที่ยืมของคุณจะถูกส่งคืนเมื่อคุณซื้อขายหุ้นด้วยมาร์จิ้น สุดท้ายนี้ ขึ้นอยู่กับราคาและความพร้อมจำหน่ายของบริษัท หุ้นที่มีดอกเบี้ยระยะสั้นสูง (เช่น หุ้นที่มีหุ้นชอร์ตจำนวนมากซึ่งยังไม่ได้ปิดการขาย) อาจได้รับโทษเพิ่มเติมที่ยากต่อการกู้ยืม (HTB)

ข้อจำกัดในการขายชอร์ต

หน่วยงานกำกับดูแลของวอลล์สตรีท เช่น สำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ (ก.ล.ต.) มีสิทธิ์จำกัดว่าใครสามารถขายชอร์ตและเมื่อใด พวกเขาอาจกำหนดข้อห้ามการขายชอร์ตเพื่อป้องกันความตื่นตระหนกเมื่อตลาดหุ้นประสบกับมูลค่าหุ้นที่ลดลงอย่างรวดเร็ว เช่นที่เกิดขึ้นในช่วงวิกฤตการเงินปี 2551

โอกาสสำหรับการบีบสั้น ๆ

Short Squeeze คือปรากฏการณ์การลงทุนที่เกิดขึ้นเมื่อราคาหุ้น Short สูงขึ้นอย่างมาก การบีบระยะสั้นบังคับให้ผู้ขายชอร์ตหลายรายลดการขาดทุนโดยการซื้อหุ้นคืนก่อนที่ราคาจะสูงขึ้นอีก การซื้อหุ้นช่วยปรับปรุงราคาหุ้นที่ short ทำให้ผู้ขายชอร์ตซื้อคืนมากขึ้น ทำให้มูลค่าหุ้นเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

ต้นทุนการขายชอร์ต

ตรงกันข้ามกับการซื้อและถือหุ้นหรือสินทรัพย์ นอกจากต้นทุนการซื้อขายมาตรฐานที่จ่ายให้กับโบรกเกอร์แล้ว การขายชอร์ตยังหมายถึงค่าธรรมเนียมจำนวนมาก ค่าใช้จ่ายบางส่วนมีดังนี้:

ดอกเบี้ยในหลักประกัน

เมื่อลงทุนหุ้นด้วยมาร์จิ้น ดอกเบี้ยมาร์จิ้นอาจเป็นค่าใช้จ่ายจำนวนมาก การขายชอร์ตสามารถทำได้ผ่านบัญชีมาร์จิ้นเท่านั้น ดังนั้นความสนใจในข้อตกลงระยะสั้นสามารถเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเปิดไว้เป็นเวลานาน

ต้นทุนการยืมหุ้น

ค่าธรรมเนียมที่ยืมยากอาจค่อนข้างแพงสำหรับหุ้นที่ยืมได้ยากเนื่องจากมีอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นสูง ลอยตัวแบบจำกัด หรือข้อพิจารณาอื่นๆ

ราคาจะคิดตามสัดส่วนตามระยะเวลาที่มีการทำธุรกรรมชอร์ต และคำนวณในอัตรารายปีที่สามารถอยู่ในช่วงตั้งแต่เศษเสี้ยวของเปอร์เซ็นต์ไปจนถึงมากกว่า 100% ของมูลค่าการซื้อขายชอร์ต

เนื่องจากอัตราการยืมที่ยากอาจผันผวนอย่างมากในแต่ละวัน จำนวนเงินทางการเงินที่แท้จริงของค่าธรรมเนียมอาจไม่ถูกกำหนดไว้ล่วงหน้า แม้จะอิงตามเกณฑ์ระหว่างกัน

ค่าธรรมเนียมมักจะใช้กับบัญชีของลูกค้าโดยนายหน้า-ตัวแทนจำหน่าย ณ สิ้นเดือนหรือหลังจากการทำธุรกรรมสั้นเสร็จสิ้น และหากค่าใช้จ่ายมาก จะถูกหักออกจากบัญชีของลูกค้า สามารถลดความสามารถในการทำกำไรของการซื้อขายชอร์ตหรือทวีคูณการสูญเสียได้อย่างมาก

เงินปันผลและการจ่ายอื่นๆ

เงินปันผลของหุ้นชอร์ตจะต้องจ่ายให้กับธุรกิจที่ผู้ขายชอร์ตยืมหุ้น

เหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับหุ้นที่ shorted เช่น การแบ่งหุ้น การแยกส่วน และปัญหาการแบ่งปันโบนัส ก็เป็นความกังวลของผู้ขายชอร์ตเช่นกัน

ตัวชี้วัดการขายชอร์ต

กิจกรรมการขายชอร์ตของหุ้นถูกวัดโดยใช้สองตัวชี้วัดต่อไปนี้:

อัตราส่วนดอกเบี้ยระยะสั้น (SIR) เป็นการวัดที่เปรียบเทียบจำนวนหุ้นที่ Short ในปัจจุบันกับจำนวนหุ้นที่ "ลอยตัว" ในตลาด SIR ที่สูงเชื่อมโยงกับหุ้นตกหรือหุ้นที่มีมูลค่าสูงเกินไป

อัตราส่วนดอกเบี้ยระยะสั้นต่อปริมาณ

โอกาสในการครอบคลุมอัตราส่วนถูกกำหนดโดยการคูณจำนวนหุ้นที่ซื้อด้วยปริมาณการค้ารวมของบริษัท อัตราส่วนวันที่สูงในการครอบคลุมของหุ้นยังถือเป็นข้อบ่งชี้ขาลง ตัวบ่งชี้การขายชอร์ตสามารถใช้เพื่อระบุว่าอารมณ์โดยรวมของหุ้นเป็นขาขึ้นหรือขาลง

หลังจากที่ราคาน้ำมันตกต่ำในปี 2014 ตัวอย่างเช่น การดำเนินงานด้านพลังงานของ GE (GE) เริ่มฉุดรั้งผลการดำเนินงานของบริษัท ในช่วงปลายปี 2558 ผู้ขายชอร์ตเริ่มคาดการณ์ว่าหุ้นจะตก และอัตราส่วนดอกเบี้ยระยะสั้นก็เพิ่มขึ้นจากน้อยกว่า 1% เป็นมากกว่า 3.5% ภายในกลางปี 2016 หุ้นของ GE ได้พุ่งขึ้นไปแตะระดับสูงสุดที่ 33 ดอลลาร์ต่อหุ้น และเริ่มตกต่ำลง ภายในเดือนกุมภาพันธ์ 2019 GE ร่วงลง 10 ดอลลาร์ต่อหุ้น ส่งผลให้มีกำไร 23 ดอลลาร์ต่อหุ้นสำหรับผู้ขายชอร์ตที่โชคดีพอที่จะชอร์ตหุ้นที่จุดสูงสุดในเดือนกรกฎาคม 2559

ทางเลือกในการขายชอร์ต

สุดท้าย การซื้อพุทออปชั่นในหุ้นเป็นทางเลือกที่จำกัดความเสี่ยงแทนการชอร์ต พุทออปชั่นให้สิทธิ์คุณในการขายหุ้นในราคาที่กำหนด (ราคาใช้สิทธิ) ก่อนที่ดีลออปชั่นจะสิ้นสุดเมื่อใดก็ได้ แต่ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น

หากคุณซื้อหุ้นแบบพุตออปชั่น 100 ดอลลาร์ และหุ้นตกลงมาที่ 60 ดอลลาร์ คุณสามารถซื้อหุ้นได้ในราคา 60 ดอลลาร์ แล้วใช้ตัวเลือกของคุณเพื่อขายในราคา 100 ดอลลาร์ ซึ่งจะได้กำไรจากการที่หุ้นตก

การซื้อพุตออปชั่นนั้นคล้ายกับการชอร์ตซึ่งคุณสามารถเสียเงินได้เฉพาะที่จ่ายไปเท่านั้น ตอนนี้มีตัวเลือกการซื้อขายมากกว่าที่ฉันจะอธิบายได้ที่นี่ ดังนั้นทำการบ้านของคุณหากนี่เป็นแนวทางที่คุณสนใจ อย่างไรก็ตาม มันสามารถเป็นทางเลือกที่ชาญฉลาดในการชอร์ตหุ้น ซึ่งมีความเสี่ยงที่จะขาดทุนอย่างไม่จำกัด

ความคิดสุดท้าย

ผู้ขายระยะสั้นต้องเผชิญกับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างต่อเนื่อง พวกเขาถูกกล่าวหาว่าสร้างความเสียหายทางการเงินให้กับบริษัท บิดเบือนความคิดเห็นของสาธารณชน และเผยแพร่ข่าวลือเกี่ยวกับบริษัทหรือหุ้น คนขายชอร์ตถูกกล่าวหาว่าไม่รักชาติด้วยซ้ำเพราะพวกเขาไม่สนับสนุนบริษัทที่ซื้อขายในตลาดหลักทรัพย์

ในทางกลับกัน ผู้ขายชอร์ตมักจะให้ข้อมูลใหม่แก่ตลาด ส่งผลให้มีการประเมินแนวโน้มของบริษัทที่เป็นจริงมากขึ้น อาจทำให้ราคาหุ้นยังคงต่ำกว่าที่ควรจะเป็นหากมีเพียงเชียร์ลีดเดอร์อยู่ กางเกงขาสั้นช่วยให้บริษัทมีความกระตือรือร้นอยู่เสมอ พวกเขาเปิดเผยข้อมูลการฉ้อโกง การบัญชีเชิงรุก หรือบริษัทที่ดำเนินงานไม่ดีเป็นประจำ ข้อมูลที่อาจปลอมแปลงในการยื่นเอกสารที่ยื่นต่อ SEC ของบริษัท ในตลาดทุน หน้าที่ทั้งหมดนี้มีความสำคัญ